«Η περίπτωση της Στανίση είναι η καλή, είναι η αυθεντικά λαϊκή και όχι η ιμιτασιόν που κάνει καριέρα στις πίστες με διαβατήριο την πλαστική χειρουργική, την αταλαντοσύνη και τη χυδαιότητα»γράφει σήμερα στη στήλη της η Αφροδίτη Γραμμέλη μετά την κριτική που ασκήθηκε στην τραγουδίστρια και στο διαφημιστικό σποτ όπου πρωταγωνιστεί.
Η γνωστή δημοσιογράφος μιλάει για την υποκρισία που μας χαρακτηρίζει αλλά και για κάποιες αστοχίες στη διαφήμιση που ξεπερνούν την τραγουδίστρια. Ακολουθεί αναλυτικά το κείμενο:
«Ενοχλημένο από την αισθητική της διαφήμισης γνωστής αλυσίδας παιχνιδιών, το πλήθος αφορίζει τη λαϊκή αοιδό Κατερίνα Στανίση και το άσμα το οποίο συνοδεύει το σποτ που έγινε talk of the town. Λογικά σε άλλη χώρα ζω.
Σε μια χώρα στην οποία οι ουρές κάθε βράδυ στη λεωφόρο Ποσειδώνος αποτελούνταν από θεατές που έσπευδαν να παρακολουθήσουν περιοδεύοντα οργανισμό όπερας και όχι τα προγράμματα από τις πίστες.
Σε μια χώρα όπου οι άνθρωποι που έσκαβαν για να βγουν από τους τόνους των λουλουδιών δεν ήταν τραγουδιστές αλλά ακάματοι εργάτες.
Σε αυτή τη χώρα λοιπόν ζει και βασιλεύει η υποκρισία και σε αυτήν ζω κι εγώ. Η Κατερίνα Στανίση είναι μεγάλη λαϊκή φωνή και η λούμπεν αισθητική της διαφήμισης ταυτίζεται με ένα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού, το οποίο με τη σειρά του είναι ταυτισμένο με τη γνήσια λαϊκή αισθητική.
Μια αισθητική που ο νεοπλουτισμός αφορίζει αλλά ο σκεπτόμενος σέβεται ακόμη κι αν διαφωνεί, ακόμη κι αν δεν τον εκφράζει.
Γιατί φυσικά υπάρχει η μερίδα του κόσμου διαφορετικής αισθητικής και επιλογών, άλλης παιδείας και κουλτούρας.
Εκτός από την αστοχία της εμφάνισης της νονάς ανήμερα την Κυριακή του Πάσχα όπου η λαμπάδα είναι περιττή, το συγκεκριμένο σποτ είναι καθ' όλα επιτυχημένο και αληθινό. Κάντε μια βόλτα στις λαϊκές συνοικίες, στα μπουζούκια, στις αυλές όπου θα ψήνεται το αρνί το Πάσχα, στα χωριά και αλλού, εκεί που δεν το φαντάζονται οι περισσότεροι.
Η περίπτωση της Στανίση είναι η καλή, είναι η αυθεντικά λαϊκή και όχι η ιμιτασιόν που κάνει καριέρα στις πίστες με διαβατήριο την πλαστική χειρουργική, την αταλαντοσύνη και τη χυδαιότητα.
Απλά, την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα τα ταξίδια στη Μύκονο και στο Ντουμπάι με δανεικά και κάλπικα προκάλεσαν σύγχυση και σουσουδισμό.
Τα οποία ας ελπίσουμε ότι η κρίση θα ξεσκαρτάρει.»
Πηγή: iefimerida