Μια απολύτως ενδεικτική υπόθεση από αυτές που θα έπρεπε να διδάσκονται στα ελληνικά πανεπιστήμια για να ερμηνεύσουν την απροθυμία επενδυτών να έρθουν στην Ελλάδα, αποκαλύπτεται μέσα από το «φιάσκο» του Ελληνικού Δημοσίου (διαχρονικών κυβερνήσεων) στην υπόθεση του καζίνου Φλώρινας.
Ούτε λίγο ούτε πολύ το ελληνικό δημόσιο με οριστική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας θα πληρώσει περίπου 24 εκατομμύρια ευρώ ως αποζημίωση (σχεδόν 12 εκ. ευρώ, συν τους νόμιμους τόκους 11.980.697 ευρώ) στο καζίνο της Φλώρινας για την ηθική βλάβη που υπέστη λόγω της παράνομης συμπεριφοράς οργάνων του Δημοσίου και μάλιστα σε επίπεδο υπουργών, συμπεριφορά που είχε ως συνέπεια να μην λειτουργήσει το επίμαχο καζίνο.
Οι άδειες εγκρίθηκαν το 1994, χορηγήθηκαν το 1995, η κοινοπραξία Καζίνο Φλώρινας το ολοκλήρωσε – ακόμα και με προσλήψεις- το 1997 και η οριστική άδεια λειτουργίας δεν δόθηκε ποτέ;
Αγνωστο γιατί σειρά υπουργών δεν υπέγραψε ποτέ την οριστική άδεια λειτουργίας, χωρίς, σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, ούτε νομικό ή άλλο πραγματικό λόγο , και σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, κατά παράβαση του δικαίου. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι το καζίνο να μη λειτουργήσει, 250 θέσεις εργασίας στη Φλώρινα να χαθούν, και βέβαια το δημόσιο πλέον να καλείται να πληρώσει σπασμένα 24 εκατομμυρίων ευρώ για ανεξήγητους λόγους που γνωρίζουν μόνον υπουργοί κυβερνήσεων του.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Το Α΄ Τμήμα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου επικυρώνοντας τη σχετική εφετειακή απόφαση, έκρινε πως « λόγω της παράνομης συμπεριφοράς οργάνων του Δημοσίου και μάλιστα σε επίπεδο υπουργών» δεν λειτούργησε ποτέ το καζίνο. Σύμφωνα με την απόφαση του Εφετείου, «παρά το γεγονός η κοινοπραξία ανταποκρίθηκε σε όλες τις νόμιμες υποχρεώσεις της, σε συγκεκριμένο μάλιστα χρονικό διάστημα, κάτι μάλιστα που δεν αμφισβητείται από το Δημόσιο και παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις της και χωρίς να γνωστοποιηθεί σε αυτήν η ύπαρξη οποιουδήποτε κωλύματος (πραγματικού ή νομικού) ή λόγος δημοσίου συμφέροντος, δεν ολοκληρώθηκε η διοικητική διαδικασία με έγκριση της λειτουργικής του καζίνο από τον αρμόδιο υπουργό αρχικά Τουρισμού, στη συνέχεια Ανάπτυξης και ήδη Τουριστικής Ανάπτυξης, ενέργεια απαραίτητη για τη νόμιμη λειτουργία του καζίνο σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 2206/1994 και της υπουργικής απόφασης 2554/21.12.1995».
Ακόμη, οι δικαστές αναφέρουν ότι «η μη ολοκλήρωση της διοικητικής διαδικασίας από τον αρμόδιο υπουργό, ο οποίος είχε δέσμια αρμοδιότητα να εκδώσει πράξη επί του αιτήματος της κοινοπραξίας, συνιστά παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας και ότι η συμπεριφορά αυτή της Διοίκησης παραβιάζει τις διατάξεις του άρθρου 3 παράγραφοι 4 και 20 του Ν. 2206/1994, των άρθρων 10 παράγραφος 1 και 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος και την αρχή της συνέπειας της διοικητικής δράσης και της προστατευόμενης εμπιστοσύνης του διοικουμένου».
ΑΛΛΕΠΑΛΗΛΕΣ ΑΙΤΗΣΕΙΣ
Παρά τις αλλεπάλληλες αιτήσεις της στις αρμόδιες υπηρεσίες αλλά και τους τότε υπουργούς Ανάπτυξης, ακόμη και τον τότε πρωθυπουργό, η «κοινοπραξία Καζίνο Φλώρινας» που είχε ήδη λάβει το «πράσινο φως» για την κατασκευή του καζίνο, μετά από διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό το 1995, δεν μπόρεσε ποτέ να πάρει στα χέρια της επίμαχη άδεια Η κοινοπραξία μάλιστα δεσμεύτηκε για την κατασκευή πολυτελούς συγκροτήματος καζίνο και ξενοδοχείου πολυτελείας διεθνών προδιαγραφών στη θέση Λόφος Αγίου Παντελεήμονα αλλά και για τη δημιουργία συνεδριακού κέντρου στην περιοχή της Φλώρινας επιφάνειας 2.500 τ.μ. και δυναμικότητας 500 ατόμων ενώ τον Ιανουάριο του 1997 προχώρησε και στην πρόσληψη 250 ατόμων.
Από το 1995 έως και το 2001 κράτησαν οι προσπάθειες της κοινοπραξίας για τη χορήγηση της άδειας άλλοτε με επείγοντα έγγραφα στον αρμόδιο υπουργό Ανάπτυξης άλλοτε με «εξώδικα διαμαρτυρίας» και άλλοτε με αιτήσεις στον τότε πρωθυπουργό αλλά και και το γ.γ. του υπουργικού συμβουλίου ενώ χρειάστηκε να προσφύγει και στον «Συνήγορο του Πολίτη».
Πηγή: star