Για το περιβόητο σχέδιο «Αθηνά» προκλήθηκαν, ως γνωστόν, εντονότατες αντιδράσεις, όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις. Όσοι, λοιπόν, ξεσηκώθηκαν κατά του σχεδίου «Αθηνά» υπερασπιζόμενοι (υποτίθεται) τη σπουδάζουσα νεολαία, θα ήθελα να επιδεικνύουν την ίδια ευαισθησία και για σημαντικά θέματα που αφορούν τη διδασκαλία των παιδιών μας στα πρώτα τους βήματα, στο Δημοτικό Σχολείο.
Γιατί, κακά τα ψέματα, κάθε μεταρρύθμιση ή προσπάθεια αλλαγής επί τα βελτίω θα έπρεπε να ξεκινά, όχι από την Τριτοβάθμια, αλλά από την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση: εκεί που μπαίνουν τα πρώτα θεμέλια της γνώσης. Σωστά;
Παραβλέψεις και λάθη με τη βούλα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου
Καθώς, τελευταία, λοιπόν, οι ενστάσεις περί παραχάραξης της ιστορίας δίνουν και παίρνουν και είναι πολύ της… μόδας, θα ακολουθήσω από την πλευρά μου το ρεύμα της εποχής βάζοντας το δικό μου λιθαράκι, και με επίκεντρο ένα βιβλίο της Β΄ Τάξης του Δημοτικού Σχολείου.
Πρόκειται για το βιβλίο από το οποίο διδάσκονται οι μαθητές και μαθήτριες της Β΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου την ελληνική γλώσσα φέρει τον τίτλο: «Γλώσσα Β΄ Δημοτικού». Το συγκεκριμένο (εγκεκριμένο από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) βιβλίο φέρει τις υπογραφές των Ζωής Γαβριηλίδου, Μαρίας Σφυρόερα και Λουκίας Μπεζέ.
Για τις συγκεκριμένες κυρίες, λοιπόν, φαίνεται ότι η κυρία Μαρία Ρεπούση είναι οδηγός. Δεν εξηγείται διαφορετικά η (διπλή) παράβλεψη της αναφοράς των θυτών του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος, σε σχετικό με τα Καλάβρυτα κείμενο. Δηλαδή, των Γερμανών!
Αντιγράφω επί λέξει, από τη σελίδα 24 και από ανάγνωσμα (ταξιδιωτικού περιεχομένου) που είναι αφιερωμένο στα Καλάβρυτα: «Φθάνοντας στην ορεινή κωμόπολη, θα δείτε τον τόπο θυσίας των Καλαβρυτινών με το μνημείο της εκτέλεσης».
Και σε διπλανή στήλη για τις τοπικές εκδηλώσεις των Καλαβρύτων, η μαθήτρια και ο μαθητής διδάσκονται, πάλι επί λέξει, τα εξής: «3 Δεκεμβρίου: Μνημόσυνο των Καλαβρυτινών που εκτελέστηκαν το 1943».
Συμπέρασμα; Οι Καλαβρυτινοί εκτελέστηκαν από…. μόνοι τους, στις 3 Δεκεμβρίου 1943! Και αν το προφανές λάθος που εντοπίζεται στην ημερομηνία του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος μπορεί κάποιος να το θεωρήσει τυχαίο, να το αποδώσει ενδεχομένως ακόμη και στον…. Γουτεμβέργιο, πόσο τυχαία μπορεί να θεωρηθεί η παράβλεψη της αναφοράς των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής ως εκτελεστές των Καλαβρυτινών;
Γιατί δεν καταγράφεται ότι οι Καλαβρυτινοί εκτελέστηκαν από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, αλλά υπάρχει, απλώς, η γενική και αόριστη αναφορά της εκτέλεσης ; Απλή παράβλεψη, αμέλεια, ή συνειδητή πολιτική επιλογή για να μην στενοχωρήσουμε τους «φίλους μας», τους Γερμανούς;
Όποια κι αν είναι η απάντηση, είναι βέβαιο ότι η Μαρία Ρεπούση φαίνεται ότι έχει φτιάξει ολόκληρη σχολή στρέβλωσης της ελληνικής ιστορίας, βρίσκοντας άξιους μιμητές. Όπως, λοιπόν, στη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 οι Έλληνες «συνωστίζονταν» στην προκυμαία της Σμύρνης, έτσι και οι Καλαβρυτινοί εκτελέστηκαν στις 3 (και όχι στις 13) Δεκεμβρίου 1943 από… μόνοι τους!
Υ.Γ. Και μετά καυτηριάζουμε το γεγονός ότι όταν ρωτώνται τα παιδιά τι εορτάζουμε στις εθνικές επετείους απαντάνε άλλα αντ’ άλλων ή δηλώνουν άγνοια! Τα παιδιά φταίνε;
Διονύσης Ζακυνθινός