Εδώ και καιρό οι ιδιοκτήτες ταξί δεν μπορούσαν να καταλάβουν για ποιο λόγο ορισμένοι γνωστοί πελάτες είχαν πάψει να επικοινωνούν με το τηλεφωνικό κέντρο και να ζητούν «κούρσα». Επρόκειτο για πελάτες...
ιδιαίτερα τακτικούς, από εκείνους, στους οποίους βασίζεται ένα σημαντικό μέρος της λειτουργίας των δύο ράδιο ταξί που λειτουργούν στην Πάτρα.
Και δεν ήταν ένας ή δύο αυτοί που ξαφνικά σταμάτησαν να παίρνουν τηλέφωνο, αλλά αρκετοί παραπάνω. Το γεγονός αυτό ήταν που προβλημάτισε ακόμα περισσότερο, αφού ήταν ολοφάνερο πως κάτι άλλο είχε συντελέσει στη μείωση του αριθμού των πελατών.
Και η έρευνα έγινε κατ' οίκον. Πήγαν δηλαδή κάποιοι υπεύθυνοι στα σπίτια των πελατών και τελικά έμαθαν τι ακριβώς είχε συμβεί. Και τι ήταν αυτό; Το γεγονός ότι κάποιοι ταξιτζήδες είχαν έρθει σε συνεννόηση με τους συγκεκριμένους πελάτες, στους οποίους είχαν δώσει τις προσωπικές κάρτες τους που είχαν τυπώσει.
Έτσι ο πελάτης δεν χρειαζόταν να καλέσει στο γνωστό αριθμό του ράδιο ταξί, αλλά να επικοινωνήσει απευθείας με τον ίδιο τον ταξιτζή στο κινητό του τηλέφωνο!
Με τον τρόπο αυτό οι συγκεκριμένοι ταξιτζήδες είχαν βρει το κόλπο για σίγουρες κούρσες, αφήνοντας τους υπόλοιπους συναδέλφους τους να περιμένουν και να ξεροσταλιάζουν τζάμπα και βερεσέ στα σημεία που ήξεραν ότι έπρεπε να βρίσκονται την κατάλληλη ώρα μήπως και καλέσει ταξί ο γνωστός πελάτης.
Το θέμα κατήγγειλαν οδηγοί και ιδιοκτήτες ταξί της Πάτρας, οι οποίοι θίγονται από την τακτική των συναδέλφων τους.
Και μάλιστα τόνισαν ότι για να πείσουν τους πελάτες ορισμένοι από τους εν λόγω ταξιτζήδες, δεν δίσταζαν να πηγαίνουν ακόμα και πεσκέσια στα σπίτια των πελατών.
Ένας μάλιστα που κατάγεται από νησί του Ιονίου συνήθιζε να πηγαίνει διάφορα προϊόντα του τόπου του σε έναν από τους πελάτες, οπότε κι εκείνος με τη σειρά του αισθανόταν υποχρεωμένος και όταν χρειαζόταν ταξί ειδοποιούσε μόνο αυτόν...
Τους πήγαιναν και τα ψώνια...
Λέγεται μάλιστα ότι οι εν λόγω επαγγελματίες του κλάδου, είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν κανονικό πελατολόγιο κι έτσι προγραμμάτιζαν -στο μέτρο του δυνατού- τις κούρσες και τα δρομολόγιά τους σε καθημερινή σχεδόν βάση. Αυτό τους βοηθούσε στο να μην περιφέρονται άσκοπα δεξιά κι αριστερά σε όλη την πόλη ψάχνοντας για πελάτες στην τύχη. Ξεκινούσαν το πρωί και γνώριζαν τι κούρσες θα έχουν στο περίπου.
Εκτός από τις μετακινήσεις των ίδιων των πελατών, όμως, είχαν αναλάβει και άλλα «καθήκοντα». Όπως, για παράδειγμα, να κάνουν τα... ψώνια για τα σπίτια των πελατών. Και αυτό ήταν που χρειάζονταν περισσότερο οι ηλικιωμένοι πελάτες οι οποίοι δεν είχαν τίποτε άλλο να κάνουν από το να τηλεφωνήσουν στο κινητό του ταξιτζή και να του πουν τι θέλουν από το σούπερ μάρκετ ή τη λαϊκή αγορά...
Πηγή: dete