Νέα ένταση προκλήθηκε την Παρασκευή το απόγευμα στην παραλιακή οδό της Πάτρας, όταν μεγάλος αριθμός μεταναστών από τη Βόρειο Αφρική ξεκίνησε από την οδό Παπαφλέσσα με σκοπό...
να φθάσει στην περιοχή που βρίσκονται οι Αφγανοί και να ξεκινήσουν νέα επεισόδια.
Η Αστυνομία παρενέβη έγκαιρα και με τη βοήθεια της διμοιρίας των ΜΑΤ απέτρεψε τους μετανάστες να προχωρήσουν.
Η παραλιακή ζώνη της Πάτρας είναι υπό αστυνομική επιτήρηση, καθώς υπάρχουν φόβοι περί πιθανών επεισοδίων σε βάρος των μεταναστών, εκ μέρους των μελών εθνικιστικών ακροδεξιών οργανώσεων.
Χωρίς να έχει κανείς την παραμικρή πρόθεση κινδυνολογίας, ύστερα και από τα έκτροπα που έλαβαν χώρα την Πέμπτη, και μάλιστα σε δύο... δόσεις, σε μεγάλο τμήμα της παραλιακής ζώνης της Πάτρας, με ιδιαίτερη δε ένταση στη συνοικία του... πανηγυρίζοντος, κατά τα λοιπά, Αγίου Διονυσίου, δεν είναι δυνατόν να περάσουν απαρατήρητα.
Ασφαλώς και οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι όπως όλοι κι έχουν δικαιώματα, κάποια εκ των οποίων πρόκειται να τους αναγνωριστούν και με το νομοσχέδιο για την ταχεία απόδοση ασύλου, που προωθείται.
Από την άλλη, όμως, το σίγουρο -αν δεν έχουμε τη διάθεση να εθελοτυφλούμε, οχυρωμένοι πίσω από ιδεολογικά στερεότυπα- είναι πως δεν πρόκειται στο σύνολό τους για ανθρώπινες υπάρξεις κυνηγημένες από την αγριότητα του πολέμου ή, έστω, από τυραννικά και ανελεύθερα καθεστώτα.
Απεναντίας, είναι πασιφανές ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό τους δεν είναι παρά θύματα κυκλωμάτων, που τους διακινούν ως “γκασταρμπάιτερ” στην Ευρώπη.
Αν το καλοεξετάσουμε, δηλαδή, έχουμε να κάνουμε με μία μαζική μετακίνηση φτηνού εργατικού δυναμικού, που επιβεβαιώνει το ρηθέν πως “όταν ο δυτικός καπιταλισμός δεν εξάγει κεφάλαια για επενδύσεις στο εξωτερικό, κάνει εισαγωγή φτηνού εργατικού δυναμικού”.
Διαπράττουν όσα βίωσαν στο πετσί τους
Μία ακόμη μεγάλη αλήθεια είναι ότι ακόμη και στο εσωτερικό της κοινωνίας των μεταναστών, που, χρόνια και χρόνια τώρα, ζει παράλληλα -έστω και με εναλλασσόμενη σύνθεση- με την τοπική κοινωνία της αχαϊκής πρωτεύουσας, δεν λείπουν οι πρακτικές εκμετάλλευσης των υπολοίπων ομάδων μεταναστών. Παρατηρείται, δηλαδή, και μάλιστα σε μεγάλη έκταση, το θλιβερό φαινόμενο όσα έχουν βιώσει στο πετσί τους μέχρι να έρθουν εδώ να τα διαπράττουν σε βάρος άλλων εξίσου δυστυχισμένων υπάρξεων, που βαδίζουν στα ίχνη τους.
Οι ομολογουμένως εξαιρετικά σκληρές συνθήκες διαβίωσης που συναντούν στην περιοχή ωθούν ένα αξιοσημείωτο ποσοστό τους να μετέρχεται μεθόδους στυγνής εκμετάλλευσης των... νεοφερμένων μεταναστών, από τους οποίους απαιτούν ακόμη και κατά... κεφαλήν πληρωμή, προκειμένου να τους “παραχωρήσουν” δικαιώματα που... απολαμβάνουν οι ίδιοι.
Για παράδειγμα, το αποκούμπι σε κάποιο πιο... προνομιούχο σημείο στο ατέρμονο κυνήγι της εξασφάλισης μιας θέσης προς τον... παράδεισο της Δύσης.
Και είναι επίσης αναντίρρητο ότι αρκετοί τα καταφέρνουν τελικά να κάνουν το πολυπόθητο ταξίδι, διαφορετικά θα έπαυε η λιμενική ζώνη της Πάτρας να τους προσελκύει όπως η γύρη τις μέλισσες. Εξ αυτού προκύπτει ότι τα πολύμορφα κυκλώματα, που έχουν, εδώ και χρόνια, “ανθίσει” στο λιμάνι (και στα οποία, φυσικά, δραστηριοποιούνται με... επιτυχία και πλουτίζουν ασύστολα και Πατρινοί) εξακολουθούν να... ζουν και να βασιλεύουν.
Η αυτοδικία καραδοκεί
Πέρα απ' όλα αυτά, πάντως, οι μετανάστες που έχουν συγκεντρωθεί στην αχαϊκή πρωτεύουσα (και τους οποίους η τοπική ΕΛ.ΑΣ. δεν τους υπολογίζει αυτή την περίοδο σε περισσότερους από 1.000) θα πρέπει να καταλάβουν ότι, εκτός από δικαιώματα, έχουν και υποχρεώσεις.
Δεν είναι δυνατόν, δηλαδή, να προκαλούν κάθε τόσο σοβαρά επεισόδια και να θέτουν υπό... πολιορκία και υπό κλοιό τρόμου ολόκληρες συνοικίες (ιδίως εκείνες που γειτνιάζουν με την ευρύτερη περιοχή του λιμανιού).
Διαφορετικά, τα κρούσματα αυτοδικίας, που ήδη έχουν κάνει την εμφάνισή τους -χαρακτηριστική η περίπτωση πολίτη από το Μεσολόγγι (κατά δήλωσή του), ο οποίος, γεμάτος... περηφάνια, αφηγούνταν, ενώπιον των τηλεοπτικών καμερών, πώς βούτηξε μια κοτρόνα από τα χέρια μετανάστη, που την προόριζε για βιτρίνα καταστήματος, και τον... έσπασε στον ξύλο- θα πυκνώσουν και θα λάβουν δραματικές διαστάσεις.
Κι αν εξακολουθήσουμε στους ίδιους ρυθμούς, δεν είναι καθόλου μακριά η ώρα που θα έχουμε και στην Πάτρα φαινόμενα... Αγίου Παντελεήμονα, με εξαγριωμένους κατοίκους, “βούτυρο στο ψωμί” των “χρυσαυγιτών”, που κάτι τέτοια περιμένουν για να... ορθώσουν το ανάστημά τους και να κάνουν ολοένα και πιο αισθητή την παρουσία τους ανάμεσά μας, τυγχάνοντας ευνοϊκής υποδοχής από αρκετούς.
Ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί
Και μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό, ποιος, άραγε, είναι ο ρόλος της Αστυνομίας; Το σίγουρο είναι ότι τα στελέχη της είναι υποχρεωμένα να ισορροπούν διαρκώς, σε τέτοιες περιπτώσεις, σ' ένα... τεντωμένο σκοινί. Αν πέσουν προς τη μία πλευρά του... κενού, προς την άγρια καταστολή, θα κατηγορηθούν -όχι άδικα- για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Άλλωστε, ακόμη κι αν υποθέταμε πως η ΕΛ.ΑΣ. είχε τη δυνατότητα εν μια νυκτί να τους συλλάβει όλους (όπως διαβεβαιώνουν το attacktv στελέχη της) τι θα τους έκανε, δεδομένου ότι όσοι προέρχονται από το Αφγανιστάν, για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν να απελαθούν;
Αν πέσουν προς την άλλη άκρη του σκοινιού, προς την πλευρά, δηλαδή, της ανοχής και της απραξίας, θα αντιμετωπίσουν τη -δικαιολογημένη πάλι- οργή των πολιτών, που έχουν την απαίτηση να απολαμβάνουν μιας στοιχειώδους ασφάλειας, στο δρόμο τους προς το σπίτι, προς τη δουλειά, προς το σχολείο...
Φαίνεται πως τις περισσότερες φορές η “χρυσή ισορροπία” αυτή τηρείται, διαφορετικά τέτοια δραματικά γεγονότα θα βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη. Ωστόσο, έστω και οι λιγοστές αυτές φορές που η κατάσταση δείχνει να ξεφεύγει από τον έλεγχο είναι αρκετές για να ξεχειλίσει το ποτήρι της λαϊκής αγανάκτησης και να επωαστεί το βδελυρό και απεχθές “αβγό του φιδιού”.
Πηγή: attacktv