Πρόσφατα διάβασα τη δημοσκόπηση της Κυριακής 17 Φεβρουαρίου 2013… όπου το 36,1% των ερωτηθέντων, δεν επιλέγει κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα… αλλά βροντοφωνάζει ένα και μόνο πράγμα: επιλέγει την αναζήτηση έκφρασης, μιας πολιτικής έκφρασης ,μιας έκφρασης που να δίδει ελπίδα πραγματική, «στη σφοδρότητα της κρίσης», όπως είπε και ένας σεβαστός φίλος μου.
Τι πιο ηχηρό μήνυμα για τους σημερινούς πολιτικούς μας… να αναζητείται ελπίδα, την ελπίδα που κάποιοι θέλησαν να μας τη στερήσουν από το βιβλίο της ζωής του καθενός, τη στιγμή ακριβώς εκείνη που έφθασε ο μισθός μας να μειωθεί έως και 67%, τη στιγμή εκείνη που τα παιδιά μας άρχισαν να νιώθουν την ανασφάλεια που τους απηχεί η χώρα τους, τη στιγμή που άρχισαν οι πρώτοι μετανάστες Έλληνες να φεύγουν για 2η φορά τα τελευταία 80 χρόνια στη ξενιτιά, λόγω ανεργίας, λόγω απολύσεων, λόγω διαθεσιμότητας, λόγω εφεδρείας, λόγω μισθού πείνας.
Αλλά το πιο τραγικό όλων είναι η προσπάθεια απαξίωσης του πνευματικού επιπέδου της νέας γενιάς, των ίδιων μας των παιδιών, που τόσο πολύ όλοι οι γονείς παλέψαμε να προσφέρουμε όλα αυτά τα χρόνια, ό,τι καλύτερο μπορούσαμε …
Ο,τι δεν είχαμε ίσως εμείς ,να μη το στερηθούν αυτά… Έτσι δεν σκεφτόμασταν όλοι;
Και ποιο το αποτέλεσμα πείτε μου; Σταδιακή επιστροφή στην εποχή εκείνη που οι Ελληνες, έχτιζαν την οικονομία της Γερμανίας, οι Ελληνες πλούτιζαν με σκληρή δουλειά στην Αμερική , στο Καναδά, με μοναδικό όνειρο την επιστροφή στη Πατρίδα…
Τα ξεχάσαμε λόγω της άνεσης που αποκτήσαμε, λόγω του ότι έκλεισε η ψαλίδα μεταξύ φτωχού και πλούσιου, λόγω του ότι δημιουργήθηκε η μεσαία τάξη;
Και εκεί που είπαμε, είμαστε και μεις Ευρωπαίοι, αλλά όπως εμείς το εννοούσαμε, ήρθε ένα παρόν που πλέον δεν μας εκπροσωπεί …. Προσπαθούν , να πλάσσουμε ένα μέλλον με τα μάτια της Ευρώπης και όχι τα δικά μας τα μάτια, όχι με την δική μας κουλτούρα, ήθη και έθιμα, όχι με τη δική μας νοοτροπία προσαρμοσμένο…
Θα πουν κάποιοι, μα η νοοτροπία μας, μας έφθασε εδώ που είμαστε…. Όχι φίλοι μου , δεν φταίει η νοοτροπία μας, φταίει το κράτος που «πάτησε» στην κυριολεξία στην νοοτροπία του Ελληνα , την χρησιμοποίησε κάκιστα και το μόνο που έκανε όλα αυτα τα χρόνια ήταν να διατηρεί ένα σύστημα που να «πιάνει» στο φιλότιμο και την Εθνική περηφάνια του Έλληνα, έτσι απλά, διότι αυτό είναι το αδύνατο μας σημείο, κατ΄ αυτούς…
Και μεις συνεπαρμένοι από την επίπλαστη ευφορία μας , παρασυρμένοι από το όνειρό μας για τα παιδιά μας για ένα καλύτερο αύριο…. ,μάθαμε να ασπαζόμαστε μια εικονική πραγματικότητα, που από τη μία μας έδινε ελπίδα, από την άλλη μας βύθιζε πιο βαθιά στην εξάρτηση από τις ξένες και εγχώριες δυνάμεις….
Όποιος διαβάζει ακόμα Ιστορία , θα καταλάβει ακριβώς τι εννοώ….
Αρχές ,αξίες, πολιτισμός, δεν ενισχύθηκαν ως οφείλαμε…να διατηρήσουμε ως κόρη οφθαλμού.
Αξιοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, ασφάλεια , διαφάνεια, δεν ήταν λέξεις που μπορεσαν να συντηρηθούν και να αντέξουν στο χρόνο , πολύ απλά διότι εμείς οι ίδιοι αφεθήκαμε στη χαλαρότητα τους….…
Θυμηθείτε το γνωστό «αν δεν έχεις μπάρμπα στη Κορώνη»…. Αν δεν έχεις μέσον δηλαδή, αν δεν έχεις κάποιον στην εξουσία , αν δεν δώσεις φακελάκι δεν σε προσέχουν. Ανασφάλεια; ναι ίσως , όμως αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα ,μια πραγματικότητα που μπηκε μεσα μας και δηλητηρίασε το DNA μας, ενισχυμένη από την μεθοδευμένη και παράλληλα ανεξέλεγκτη πληροφόρηση μέσω των ΜΜΕ….. Όποιος ήθελε έλεγε ότι ήθελε, έλεγχος ουδείς, επιπτώσεις καμία, στο όνομα της Δημοκρατίας όλα….
Ποια είναι τώρα αυτή η Δημοκρατία που μας εκβιάζει κάθε τρεις και λίγο, να πράξουμε το ένα ή το άλλο, για να πάρουμε τη περιβόητη οικονομική δόση του δανείου μας ως χώρα;
Ποια είναι τώρα αυτή η Δημοκρατία στο όνομα της οποίας κάποιοι πολιτικοί την ερμηνεύουν όπως εκείνοι την καταλαβαίνουν, ώστε να γίνουν αρεστοί στο Παγκόσμιο σύστημα;
Που είναι τώρα η ελευθερία της κρίσης μας ώστε να καταδικάσουμε και να αποδοκιμάσουμε ανθρώπους που μιλούν μόνο βασισμένοι στα νούμερα, και όχι σε ψυχές;
Και όμως, κάπου εκεί στα κρυφά, στα ανώνυμα, όταν γίνονται κάποιες αληθινές δημοσκοπήσεις, κάπου εκεί εκφράζεται ακόμα ελεύθερα η λέξη «άποψη», εκφράζεται η λέξη «γνώμη» …..
Ακόμα και αν κάποιοι επιμένουν να μην παραδέχονται, να μην διαβάζουν, να μην αξιολογούν την φωνή αυτή, την ανώνυμη φωνή, που βγαίνει από το 36,1% του Ελληνικού Λαού.
Δεν το παραδέχονται, όχι από αβλεψία, αλλά απλά επειδή δεν τους συμφέρει να ακούσουν την αλήθεια… αρνούνται να πάρουν το βουβό μήνυμα που όμως ακούγεται τόσο ηχηρά στα αυτιά όλων εκείνων που ακόμα δεν αφέθηκαν, δεν έγιναν ίδιοι με τους άλλους, δεν ισοπεδώθηκαν, δεν εξαρτήθηκαν, δεν χειραγωγήθηκαν…. Είναι οι γραφικοί; Ίσως .
Είναι όμως έντιμοι, δεν αλλοτριώθηκαν ούτε από το σύνδρομο της εξουσίας, ούτε και από τον κομπλεξικισμό μιας εποχής που θέλησαν κάποιοι να επιβάλλουν…. Πιστοί, ειλικρινείς ,άγνωστοι ανάμεσα σε αγνώστους , παραμένουν με καθαρό μυαλό….χωρίς παρωπίδες… και φωνάζουν μέσα από τι; Έστω μέσα από μία δημοσκόπηση….
Τι μας λέει αυτό το 36,1%; ότι δεν αποδέχεται κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα…. Τι μας λένε όμως οι δημοσιογράφοι των μεγαλο-καναλιών; Ότι δεν την διαβάζουμε σωστά…. Μήπως αυτοί επιμένουν να την διαβάζουν λάθος; ή μήπως εμείς είμαστε σε σύγχυση;
Μάλλον θα πρέπει να δεχόμαστε μόνο ότι μας λένε οι σοφοί ,δια στόματος Μερκελ «ότι η ανταμοιβή για μια σκληρή δουλειά είναι ακόμα πιο σκληρή δουλειά….»
Η αδυναμία μας φίλες και φίλοι, δημιουργήθηκε τεχνηέντως ώστε να βαθαίνει το χάσμα της όποιας πολιτικής σήμερα με τον δημοκρατικό κόσμο.
Ελλάδα, η χώρα της Δημοκρατίας, η χώρα της Ελευθερίας, η χώρα της ευφορίας και τώρα πια της «εφορίας»!!!
Ζούμε σε μια πολιτική κατάσταση, όπου μια συμπαράταξη των κυβερνόντων σε ένα υποτιθέμενο φιλοευρωπαϊκό συνασπισμό, έρχεται να αλλάξει τα χαρακτηριστικά πλέον κάθε πολιτικής φυσιογνωμίας, διότι η αμφισβήτηση δεν είναι πλέον μόνο πολιτική, αλλά βασίζεται στην όποια ηθική βάση των επιδιώξεων των στελεχών του κάθε κόμματος, και αυτό είναι που δηλητηριάζει συστηματικά τις σχέσεις με την ίδια τη κοινωνία….
Επειγόντως αναζητείται …. ελπίδα….. 36.1%, φίλες και φίλοι, ας ξυπνήσουμε όλοι πια…. Και αν έχει μείνει κάτι ακόμα από την πολιτική ισορροπία και ευθιξία σε κάποιους, ας κάνουν αυτό που επιβάλλει αυτό το 36,1 % του Ελληνικού λαού….
Φτάνει πια ….. όχι άλλες προσπάθειες να μας σώσετε… κάνετε προσπάθειες να σωθείτε ιστορικά έστω κάποιοι…. για να μπορέσουμε να βρούμε όλοι μια σοβαρή ελπίδα, να ξεπεράσουμε κάθε δυσκολία και να αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας… Ποιος νομίζει ότι δεν θα τα καταφέρει ο Έλληνας όταν έχει μέσα του την αληθινή ελπίδα; Αυτή που δεν δίνεται για να δίνεται, αυτή που δεν δίνεται για ιδιοτέλεια…
Στόχος να ακουστεί η φωνή εκεί που πρέπει, και τότε ο λαός δεν θα κάνει λαθος…διότι ξερει πια και ποιοι τον κοροιδεψαν και ποιοι τον κοροιδεύουν και ποιοι μιλάνε αληθινά και ποιοι όχι… Τόλμη και πολιτικό σθένος χρειάζεται… Πολιτικό παράστημα και δράση.
Διότι ο λαός ποτέ δεν ξεχνά και πάντα δικαιώνει φθάνει να υπάρχει ένας πολιτικός ρεαλισμός σε προοδευτική κατεύθυνση και υπέρ των πολλών….
Το ερώτημα το δικό μου όμως καθώς και άλλων πάρα πολλών, είναι αν θα μας αφήσουν!!
Αυτό θα απαντηθεί όταν έρθει η ώρα ελπίζω..