Τίτλοι τέλους φαίνεται πως πέφτουν για ένα από τα πιο διαχρονικά και επιτυχημένα κέντρα διασκέδασης στην Πάτρα.
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του xespao.gr, το γνωστό και αγαπημένο από όλους σχεδόν τους Πατρινούς, "Χάραμα Θερινό", δεν θα υπάρχει πια στην νυχτερινή διασκέδαση της Πάτρας.
Ήδη από χθες στο χώρο όπου στεγαζόταν, στο Θεριανό Πατρών, έχει αφαιρεθεί το ιδιαίτερο σκηνικό, που το έκανε να ξεχωρίζει όλα αυτά τα χρόνια.
Το θερινό "Χάραμα" μετρούσε 17 χρόνια παρουσίασης στη νυχτερινή Πάτρα, και από το πάλκο του έχουν περάσει τα μεγαλύτερα ονόματα του Ελληνικού πενταγράμμου.
Ας ελπίσουμε να βρεθεί νέος χώρος που θα φιλοξενήσει το ιδιαίτερο ύφος του...
Μια μικρή αναδρομή
1978
Ήταν Σεπτέμβριος του 1978 ο Στέφανος και Αλέκος Οικονόμου δημιουργούν στην Πάτρα στην περιοχή Άνθεια ένα πανέμορφο γραφικό ταβερνάκι προσφέροντας ωραίο σπιτικό φαγητό και ζωντανή μουσική από τρεις φοιτητές τον Αργύρη, τον Λάμπρο και τον Χρήστο...Το όνομα αυτού "Ανθεια". Λίγους μήνες μετά προστίθεται στην παρέα ο Βαγγέλης και ο Παναγιώτης. Μεγάλωσε το μουσικό σχήμα, κάθε βράδυ το αδιαχώρητο και η ανάγκη για μεταφορά σε μεγαλύτερο χώρο επιτακτική.
Έτσι λοιπόν παραμονές χριστουγέννων του 78 ένα εγκαταλελειμένο υπόγειο "σκυλάδικο" εκείνης της εποχής μετατρέπεται σε έναν μουσικό χώρο που στη συνέχεια έμελε να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στα μουσικά πράγματα όλης της Ελλάδας. Για όσους θυμούνται...Το θρυλικό υπόγειο "ΧΑΡΑΜΑ".
Ο Λάμπρος Καρελάς, ο Βαγγέλης Δεληκούρας, ο Χρήστος Παπαδόπουλος(Σούκας), ο Αργύρης Παπαγεωργίου και ο Παναγιώτης Μανωλάκος δεν παίζουν απλά μουσική αλλά δημιουργούν ένα νέο μουσικό κίνημα με θαμώνες όχι μόνο προοδευτικούς φοιτητές και "υποψιασμένους" πατρινούς αλλά και Αθηναίους μουσικούς παραγωγούς, δημιουργούς και ερμηνευτές...Όλοι έρχονται και διασκεδάζουν με την νέα αυτή μουσική πρόταση...Το "παρεξηγημένο" καλό λαϊκό ελληνικό τραγούδι.
Έτσι μετά από έξι χρόνια συνεχούς παρουσίας του σχήματος στο υπόγειο "ΧΑΡΑΜΑ" έπεσε η ιδέα για την καταγραφή αυτής της μουσικής φιλοσοφίας στο βιννύλιο...Ο Στέφανος και ο Αλέκος υπογράφουν την παραγωγή και το σχήμα αποκτά όνομα "ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ". Ο πρώτος δίσκος είναι γεγονός..."Αφιερωμένο εξαιρετικά από το ΧΑΡΑΜΑ της Πάτρας". Σε λίγο όλη η Ελλάδα τραγουδάει τη "Συμπόνια","Τον αλήτη","Δεν έχει δρόμο να διαβώ". Τα παιδιά εμφανίζονται συχνά πλέον στην τότε τηλεόραση της Ε.Ρ.Τ., γεμίζουν στάδια και φαίνεται πλέον ότι δεν τους χωράει ούτε το υπόγειο ούτε η Πάτρα, μετακομίζουν πλέον στην Αθήνα όπου μεσουρανούν για χρόνια.
1985
Το "ΧΑΡΑΜΑ" αλλάζει χώρο και μεταφέρεται στη περιοχή Εγλυκάδα. Δημιουργώντας νέο μουσικό σχήμα φέρνει από το Βερολίνο το Δημήτρη Σμπέκο, τη Χρυσούλα Χριστοπούλου και τον τούρκο Σενίχ με το βιολί του όπου μαζί με το Μανώλη Μεξαντωνάκη, τον Γιώργο Ξηντάρη, τον Κώστα Καλαφάτη, τον Κώστα Τσιατά, τον Χρήστο Στυλιανέα, τον Γιώργο Σαρρή και τον Δημήτρη Παρασκευόπουλο δημιουργούν ένα απίστευτο σχήμα και νέα μουσική πρόταση. Πέντε χρόνια μετά έρχεται η δημιουργία ενός ακόμα δίσκου " ΖΙΓΚ ΖΑΓΚ από το ΧΑΡΑΜΑ Πάτρας".Την παραγωγή υπογράφουν πάλι ο Στέφανος και ο Αλέκος Οικονόμου. Ένα ακόμη μουσικό σχήμα δημιουργείται με το όνομα "ΖΙΓΚ ΖΑΓΚ" και η ιστορία επαναλαμβάνεται...Μετακομίζουν και αυτοί στην Αθήνα. Για χρόνια διαπρέπει στην Αθήνα και στην ελληνική μουσική σκηνή.
1993
Το "ΧΑΡΑΜΑ" πλέον σε νέες μουσικές αναζητήσεις αλλάζει χώρο μετατρέποντας μια παλιά αποθήκη βαμβακιού δια χειρός του αείμνηστου εικαστικού Τάσου Τσαϊλάκη στην καλύτερη, για πολλούς, μουσική σκηνή της Ελλάδος. Νεολαϊκά, έντεχνα και καλά ελληνικά τραγούδια ερμηνευμένα από καταπληκτικές νέες φωνές. Το "ΧΑΡΑΜΑ" πάλι αφήνει το στίγμα του στην πόλη.
1995
Στην περιοχή Θεριανό Πατρών ο Στέφανος και ο Αλέκος δημιουργούν με τη φροντίδα και την καλλιτεχνική ανησυχία του αείμνηστου Τάσου Τσαϊλάκη το Θερινό "ΧΑΡΑΜΑ" μια παλιά γειτονιά με σοκάκια, σπίτια θερινό κινηματογράφο, καμπαναριό, λούνα παρκ, θέατρο σκιών μαγαζάκια με παλιά αντικείμενα, αντίκες, ψιλικά, περίπτερο,ταβέρνα, ψητοπωλείο, ραδιοφωνικό σταθμό, αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς, ευωδιαστά μπαλκόνια και γωνιές με παλιό τηλεφωνικό θάλαμο,ποτοποιείο, αυτοκίνητα και κάρα περασμένων δεκαετιών, το τρίκυκλο που μας γλύκαινε με το μαλλί της γριάς, το παλιό ποδήλατο του παγωτατζή με το κασόνι στο πλάι και πολύχρωμα φυτά μικρά και μεγάλα σε γλάστρες διάσπαρτα παντού. Κάθε καλοκαίρι η "Συνοικία το όνειρο", μια ακόμα δανεισμένη νοσταλγική έκφραση για το χώρο, ζωντανεύει χαρίζοντας ανεπανάληπτες βραδιές, Διονυσιακής ψυχαγωγίας. Ο συνθέτης Μίμης Πλέσσας με την ευκαιρία των εμφανισεών του εκεί παρομοίασε το χώρο σαν βγαλμένο από τις κινηματογραφικές ταινίες του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου, ενώ ο Γιάννης Σπανός τον έντυσε για ένα ολόκληρο καλοκαίρι με τις μελωδίες και τα τραγούδια του.