Το περιστατικό δεν μου το διηγήθηκαν αλλά συνέβη μπροστά στα μάτια μου χθες νωρίς το πρωί:
Σε φανάρι της Μιχαλακοπούλου στο ρεύμα προς το κέντρο , μελαψός νεαρός πλησιάζει το πρώτο αυτοκίνητο που βρίσκεται σταματημένο στο «κόκκινο» προσπαθώντας – τι άλλο;- να καθαρίζει τα τζάμια του.
Το βλέμμα μου στρέφεται ασυναίσθητα κάπου αλλού, μέχρι που σε ελάχιστα δευτερόλεπτα άκουω δυνατές φωνές και ξανακοιτάω προς τα εκεί. Τι βλέπω; Ο οδηγός του αυτοκίνητου- ένας σχετικά καλοντυμένος άντρας γύρω στα 40-45 έχει βγει από το ΙΧ και κυνηγάει τον μελαψό νεαρό προσπαθώντας ταυτόχρονα –ανεπιτυχώς- να τον κλωτσήσει με δύναμη...
Οδηγοί και επιβάτες στα αυτοκίνητα που ακολουθούν, μεταξύ των οποίων κι εγώ, απλώς παρακολουθούμε το περιστατικό μέχρι που ο οδηγός του ΙΧ σταματάει κι επιστρέφει στο αυτοκίνητο χειρονομώντας και βρίζοντας προς την πλευρά του νεαρού: « κ@λ@πακιστανε, μη σε ξαναδω μπροστα μου...»
Το φανάρι γίνεται πράσινο, κι όλοι μαζί συνεχίζουμε το καθημερινό μας δρομολόγιο. Περνάω δίπλα από τον νεαρό με το σφουγγάρι στα χέρια. Έχει ένα βλέμμα χαμένο... Φοβισμένο.... Τι να σκέφτεται άραγε;
Η σκέψη μου πάει μετά στον οδηγό του αυτοκινήτου που αντέδρασε με αυτόν τον τρόπο. Είναι άραγε ένας σκληρός κι απάνθρωπος ρατσιστής που γυάλισε το μάτι του στην όψη του λαθρομετανάστη; Η μήπως απλώς ένας άνθρωπος πολύ πιεσμένος κι αγχωμένος- όπως οι περισσότεροι αυτή την περίοδο- ο οποίος περίμενε μια αφορμή για να ξεσπάσει με αυτόν τον βίαιο και σκληρό τρόπο;
Ότι από τα δύο κι αν συνέβη, φοβάμαι ότι θλιβερά περιστατικά όπως αυτό, πολύ σύντομα θα αποτελέσουν καθημερινότητα. Αν η κυβέρνηση δεν προχωρήσει με γοργά βήματα στην αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης κι αν ταυτόχρονα η Ελληνική κοινωνία δεν βγει σύντομα από την δίνη της ύφεσης και της απελπισίας, τότε στους δρόμους της Αθήνας κι ολόκληρης της χώρας έχουμε να δούμε πολύ χειρότερα.
Και η καταστροφική αυτη πορεία δύσκολα θα έχει επιστροφή...
Σωτήρης Ξενάκης-iefimerida