Στις φετινές Πανελλαδικές εξετάσεις, στο μάθημα της Νεοελληνικής γλώσσας, το κείμενο που δόθηκε για περίληψη και αποτέλεσε την αφορμή του θέματος της παραγωγής κειμένου ήταν ένα άρθρο του δημοσιογράφου, Πάσχου Μανδραβέλη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 27-9-09...
Το διασκευασμένο απόσπασμα πραγματευόταν τον ρόλο του διαδικτύου και τη στάση της κοινωνίας απέναντί του. Σε αυτό ο αρθογράφος χαρακτηρίζει την άρνηση αποδοχής της τεχνολογίας λόγω των επικείμενων κινδύνων, τη λαϊκή απαίτηση για περιορισμό της υπονόμευσης των υποανάπτυκτων χωρών έναντι της άκρατης υπεροχής του δυτικού κόσμου καθώς και την ανθρωπιστική αντίληψη για ισομερή τεχνολογική ανάπτυξη ως.γκρίνια!
Σύμφωνα με τον κ.Μανδραβέλη, η απόρριψη των τεχνολογικών επιτευγμάτων εξαιτίας των πιθανών κινδύνων που ελλοχεύουν αποτελεί απλά μια δυσαρέσκεια! Αναφέρεται ακόμη στον Πολ Βιρίλιο ο οποίος στο βιβλίο του «Πληροφοριακή Βόμβα» υπογραμμίζει τη βαρύτητα της πληροφορικής τεχνολογίας για όλα τα σημαντικά τεχνολογικά επιτεύγματα του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα τα οποία όμως συνδέονται και με ανάλογες σημαντικές καταστροφές. Ο Πολ Βιρίλιο «είναι σίγουρος ότι η κοινωνία της γνώσης ενέχει κινδύνους, αλλά άγνωστους. Δεν τους ξέρει, αλλά.υπάρχουν», με αυτό τον ελαφρύ τόνο ειρωνείας του αρθογράφου συμπεραίνουμε ότι κατά τον ίδιο, ο Βιρίλιο δεν είναι φιλόσοφος κ' στοχαστής παρά ένας παραπονιάρης!
Το δεύτερο παράπονο των αντιτιθέμενων στην τεχνολογική πρόοδο αποτελεί η απαίτηση για εξασφάλιση ανθρώπινων συνθηκών ζωής όλων των κατοίκων των υπανάπτυκτων χωρών και η εναντίωση στην προσπάθεια υπερίσχυσης των καπιταλιστικών κολοσσών και στο σκόπιμο εξανδραποδισμό των τριτοκοσμικών χωρών. Ο κ.Μανδραβέλης αναφέρει το εξής παράδειγμα: την ανάγκη των δυτικών κοινωνιών για εμβόλιο για το Αλτσχάιμερ και την ανάγκη του παιδιού στην Αφρική για ασπιρίνες. Σε όποιον μεμψίμοιρο, ο οποίος αντιδρά στην ανισότητα αυτή και διεκδικεί την εύκολη πρόσβαση των τριτοκοσμικών πληγέντων πληθυσμών σε ιατροφαρμακευτικά αγαθά, ο φιλεύσπλαχνος κειμενογράφος του απαντά πως «αν όμως αποκτήσεις (ενν. το εμβόλιο για το Αλτσχάιμερ), το πρώτο που ξεχνάς είναι τα "παιδάκια της Αφρικής"». Επομένως όλους τους ακτιβιστές και ανθρωπιστές ο κ.Μανδραβέλης τους αντιμετωπίζει ως κενόδοξους που τυφλώνονται από το θάμπος κάθε νέας τεχνολογικής ανακάλυψης.
Ακόμη, το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ της πληροφοριακά και άρα ψηφιακά ανεπτυγμένης δύσης και της εσκεμμένα ριπτούσης στον σκοταδισμό και άρα ψηφιακά ανεξέλικτης Αφρικής αποτελεί την τρίτη (και τελευταία) «γκρίνια» κατά τον κειμενογράφο. Επιχείρημα του κ.Μανδραβέλη είναι η αργή εξάπλωση των επιστημονικών εξελίξεων σε όλο τον κόσμο. Για να ενισχύσει το επιχείρημα του παραθέτει ως παράδειγμα την εξάπλωση της τυπογραφίας από 1455 μέχρι το 19ο αιώνα. Μόνο που με τα σημερινά δεδομένα και τους όρους που επιτάσσει ο 21ος αιώνας η εξάπλωση της επιστημονικής γνώσης και εξέλιξης γίνεται ταχύτατα και κατακλύζει όλη την υφήλιο. Το μόνο που παραμένει ίδιο με το 1455 είναι οι άθλιες συνθήκες ζωής στον υπανάπτυκτο κόσμο οποίος παραγκωνίζεται σε μια χαοτική απόσταση λόγω καιροσκοπικών συμφερόντων των καμποτίνων της αγοράς και του κεφαλαίου.
Είναι έκδηλο όλο το γκεμπελικό φάσμα όχι μόνο του ίδιου του κειμένου του Πάσχου Μανδραβέλη αλλά και της επιλογής του συγκεκριμένου αποσπάσματος από τους υπεύθυνους εισηγητές των θεμάτων των Πανελληνίων εξετάσεων. Με το συγκεκριμένο άρθρο γίνεται φανερή η προσπάθεια του καπιταλιστικού συστήματος να εμφιλοχωρήσει στη παιδεία και στη μάθηση, αγκυλώνοντας την κριτική ικανότητα και ποδηγετώντας τη σκέψη της μαθητιώσας νεολαίας. Οι ιδέες που αποπνέει το δοκίμιο του δημοσιογράφου είναι ασύμβατες με την παιδαγωγική διαδικασία η οποία αποσκοπεί στη δημιουργία ενεργών, αυτόβουλων, αχειραγώγητων πολιτών καθώς επηρεάζει συνειδήσεις και τις οδηγεί σε κατευθύνσεις που εξυπηρετούν αριβίστες του κεφαλαιοκρατικού πολιτικού συστήματος. Το κύριο θέμα το οποίο τίθεται στο μάθημα της Έκθεσης δεν διερευνάται αλλά τεχνηέντως εξαναγκάζει τον εξεταζόμενο να συμφωνήσει και να εγκολπωθεί ιδέες του εκάστοτε Μανδραβέλη προκειμένου να λάβει το κλειδί που ανοίγει την πόρτα του πανεπιστημίου. Τέτοιες μέθοδοι που λαμβάνουν ως δεδομένο το συμπέρασμα στο οποίο εξωθούν τους μαθητές να καταλήξουν και που πλασάρουν καμουφλαρισμένη την πηγή άντλησης του ζητούμενου συμπεράσματος τις ακολουθούσαν χουντικές και δικτατορικές κυβερνήσεις.
Γιατί πρέπει οι μαθητές να εξετάζονται σε Πανελλήνιο διαγωνισμό εισαγωγικών εξετάσεων σε κείμενο ενός συγγραφέα που θεωρεί
- ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι μια «αριστερή μυθολογία»!
- ότι «τα 110 δισεκατομμύρια ευρώ που δίνονται ως δάνειο για την χώρα δεν αποτελούν παρά βοήθεια των φορολογουμένων της ευρωζώνης!»
- ότι κάθε αλήθεια που βγαίνει κατά του μνημονίου δεν είναι παρά «τεχνάσματα συκοφάντησής του» («Η ζωή χωρίς το μνημόνιο» εκδ. 3/11/2010)
- ότι οι Έλληνες πολίτες είναι «τα μωρά που κάποιος τους παίρνει από το χέρι και τους διορίζει στο Δημόσιο» και περιπαικτικά χαρακτηρίζει το Ελληνικό έθνος ως «το μοναδικό έθνος των αθώων που υπάρχει στην υφήλιο»
- ότι «το σύνθημα "δεν είναι η κρίση ΜΑΣ, είναι η κρίση ΤΟΥΣ", είναι οι συνήθεις αριστερές ανοησίες» (εφημ.«Καθημερινή» 21/3/2010 αρθ.«Το έθνος των αθώων»)
-ότι η οικονομική αφαίμαξη από όργανα της εξουσίας (όπως Δημοτική Αστυνομία), οι διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, οι αντικρούσεις κατά καπιταλιστικών παράνομων συμφερόντων (όπως εκμετάλλευση Ολυμπιακών Ακινήτων προς ίδιον όφελος), οι διαμαρτυρίες των κατοίκων στην Κερατέα, στο Γραμματικό και στη Λευκίμμη, η κινητοποίηση για διεκδίκηση βασικών δικαιωμάτων-απαίτηση λύσεων και οι αγώνες τον μαθητών για να προφυλάξουν αυτά που τους ανήκουν (όπως η απεργία πείνας των μαθητών του Λυκείου Τσαριτσάνης Λάρισας για ανάκληση της απόφασης για κατάργηση του Λυκείου τους) είναι.ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ! (εφημ.«Καθημερινή» 26/3/2011 αρθ.«Σε τροχιά αριστερής παράκρουσης»)
Οι μαθητές δεν είναι χύδην όχλος ούτε αγελαία ζώα που πέφτουν θύματα των εγκληματικών ενεργειών κατά της χαλύβδινης προσωπικότητας τους από τυχοδιώκτες πολιτικούς κάθε φορά που αντιδρούν και διεκδικούν. Πίσω από το παραβάν του «νέου σχολείου» καιροφυλακτούν αριβίστες νεοφιλελεύθεροι έτοιμοι να ορμήσουν και να ξεσκίσουν ότι «ανθρώπινο» έχει απομείνει στον μαθητή. Οι προσπάθειες πλύσης εγκεφάλου μέσω αργυρώνητων υπηκόων της κυβέρνησης δεν βρίσκουν αντίκρισμα στις ψυχές μας. Αυτό που ξέρουμε όλοι είναι ότι «νέο σχολείο» θα φέρει «νέες μεθόδους» και «νέο υλικό» το μόνο όμως που δεν θα φέρει είναι «νέα αποτελέσματα» .
Οι «φονείς της φωνής» προσπαθούν να φιμώσουν τη νεολαία και να την αποτρέψουν από όποια μορφή αντίδρασης και διεκδίκησης. Οι νέοι όμως εξακολουθούν να είναι αντισυμβατικοί, δημιουργικοί και «γκρινιάρηδες».
Το διασκευασμένο απόσπασμα πραγματευόταν τον ρόλο του διαδικτύου και τη στάση της κοινωνίας απέναντί του. Σε αυτό ο αρθογράφος χαρακτηρίζει την άρνηση αποδοχής της τεχνολογίας λόγω των επικείμενων κινδύνων, τη λαϊκή απαίτηση για περιορισμό της υπονόμευσης των υποανάπτυκτων χωρών έναντι της άκρατης υπεροχής του δυτικού κόσμου καθώς και την ανθρωπιστική αντίληψη για ισομερή τεχνολογική ανάπτυξη ως.γκρίνια!
Σύμφωνα με τον κ.Μανδραβέλη, η απόρριψη των τεχνολογικών επιτευγμάτων εξαιτίας των πιθανών κινδύνων που ελλοχεύουν αποτελεί απλά μια δυσαρέσκεια! Αναφέρεται ακόμη στον Πολ Βιρίλιο ο οποίος στο βιβλίο του «Πληροφοριακή Βόμβα» υπογραμμίζει τη βαρύτητα της πληροφορικής τεχνολογίας για όλα τα σημαντικά τεχνολογικά επιτεύγματα του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα τα οποία όμως συνδέονται και με ανάλογες σημαντικές καταστροφές. Ο Πολ Βιρίλιο «είναι σίγουρος ότι η κοινωνία της γνώσης ενέχει κινδύνους, αλλά άγνωστους. Δεν τους ξέρει, αλλά.υπάρχουν», με αυτό τον ελαφρύ τόνο ειρωνείας του αρθογράφου συμπεραίνουμε ότι κατά τον ίδιο, ο Βιρίλιο δεν είναι φιλόσοφος κ' στοχαστής παρά ένας παραπονιάρης!
Το δεύτερο παράπονο των αντιτιθέμενων στην τεχνολογική πρόοδο αποτελεί η απαίτηση για εξασφάλιση ανθρώπινων συνθηκών ζωής όλων των κατοίκων των υπανάπτυκτων χωρών και η εναντίωση στην προσπάθεια υπερίσχυσης των καπιταλιστικών κολοσσών και στο σκόπιμο εξανδραποδισμό των τριτοκοσμικών χωρών. Ο κ.Μανδραβέλης αναφέρει το εξής παράδειγμα: την ανάγκη των δυτικών κοινωνιών για εμβόλιο για το Αλτσχάιμερ και την ανάγκη του παιδιού στην Αφρική για ασπιρίνες. Σε όποιον μεμψίμοιρο, ο οποίος αντιδρά στην ανισότητα αυτή και διεκδικεί την εύκολη πρόσβαση των τριτοκοσμικών πληγέντων πληθυσμών σε ιατροφαρμακευτικά αγαθά, ο φιλεύσπλαχνος κειμενογράφος του απαντά πως «αν όμως αποκτήσεις (ενν. το εμβόλιο για το Αλτσχάιμερ), το πρώτο που ξεχνάς είναι τα "παιδάκια της Αφρικής"». Επομένως όλους τους ακτιβιστές και ανθρωπιστές ο κ.Μανδραβέλης τους αντιμετωπίζει ως κενόδοξους που τυφλώνονται από το θάμπος κάθε νέας τεχνολογικής ανακάλυψης.
Ακόμη, το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ της πληροφοριακά και άρα ψηφιακά ανεπτυγμένης δύσης και της εσκεμμένα ριπτούσης στον σκοταδισμό και άρα ψηφιακά ανεξέλικτης Αφρικής αποτελεί την τρίτη (και τελευταία) «γκρίνια» κατά τον κειμενογράφο. Επιχείρημα του κ.Μανδραβέλη είναι η αργή εξάπλωση των επιστημονικών εξελίξεων σε όλο τον κόσμο. Για να ενισχύσει το επιχείρημα του παραθέτει ως παράδειγμα την εξάπλωση της τυπογραφίας από 1455 μέχρι το 19ο αιώνα. Μόνο που με τα σημερινά δεδομένα και τους όρους που επιτάσσει ο 21ος αιώνας η εξάπλωση της επιστημονικής γνώσης και εξέλιξης γίνεται ταχύτατα και κατακλύζει όλη την υφήλιο. Το μόνο που παραμένει ίδιο με το 1455 είναι οι άθλιες συνθήκες ζωής στον υπανάπτυκτο κόσμο οποίος παραγκωνίζεται σε μια χαοτική απόσταση λόγω καιροσκοπικών συμφερόντων των καμποτίνων της αγοράς και του κεφαλαίου.
Είναι έκδηλο όλο το γκεμπελικό φάσμα όχι μόνο του ίδιου του κειμένου του Πάσχου Μανδραβέλη αλλά και της επιλογής του συγκεκριμένου αποσπάσματος από τους υπεύθυνους εισηγητές των θεμάτων των Πανελληνίων εξετάσεων. Με το συγκεκριμένο άρθρο γίνεται φανερή η προσπάθεια του καπιταλιστικού συστήματος να εμφιλοχωρήσει στη παιδεία και στη μάθηση, αγκυλώνοντας την κριτική ικανότητα και ποδηγετώντας τη σκέψη της μαθητιώσας νεολαίας. Οι ιδέες που αποπνέει το δοκίμιο του δημοσιογράφου είναι ασύμβατες με την παιδαγωγική διαδικασία η οποία αποσκοπεί στη δημιουργία ενεργών, αυτόβουλων, αχειραγώγητων πολιτών καθώς επηρεάζει συνειδήσεις και τις οδηγεί σε κατευθύνσεις που εξυπηρετούν αριβίστες του κεφαλαιοκρατικού πολιτικού συστήματος. Το κύριο θέμα το οποίο τίθεται στο μάθημα της Έκθεσης δεν διερευνάται αλλά τεχνηέντως εξαναγκάζει τον εξεταζόμενο να συμφωνήσει και να εγκολπωθεί ιδέες του εκάστοτε Μανδραβέλη προκειμένου να λάβει το κλειδί που ανοίγει την πόρτα του πανεπιστημίου. Τέτοιες μέθοδοι που λαμβάνουν ως δεδομένο το συμπέρασμα στο οποίο εξωθούν τους μαθητές να καταλήξουν και που πλασάρουν καμουφλαρισμένη την πηγή άντλησης του ζητούμενου συμπεράσματος τις ακολουθούσαν χουντικές και δικτατορικές κυβερνήσεις.
Γιατί πρέπει οι μαθητές να εξετάζονται σε Πανελλήνιο διαγωνισμό εισαγωγικών εξετάσεων σε κείμενο ενός συγγραφέα που θεωρεί
- ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι μια «αριστερή μυθολογία»!
- ότι «τα 110 δισεκατομμύρια ευρώ που δίνονται ως δάνειο για την χώρα δεν αποτελούν παρά βοήθεια των φορολογουμένων της ευρωζώνης!»
- ότι κάθε αλήθεια που βγαίνει κατά του μνημονίου δεν είναι παρά «τεχνάσματα συκοφάντησής του» («Η ζωή χωρίς το μνημόνιο» εκδ. 3/11/2010)
- ότι οι Έλληνες πολίτες είναι «τα μωρά που κάποιος τους παίρνει από το χέρι και τους διορίζει στο Δημόσιο» και περιπαικτικά χαρακτηρίζει το Ελληνικό έθνος ως «το μοναδικό έθνος των αθώων που υπάρχει στην υφήλιο»
- ότι «το σύνθημα "δεν είναι η κρίση ΜΑΣ, είναι η κρίση ΤΟΥΣ", είναι οι συνήθεις αριστερές ανοησίες» (εφημ.«Καθημερινή» 21/3/2010 αρθ.«Το έθνος των αθώων»)
-ότι η οικονομική αφαίμαξη από όργανα της εξουσίας (όπως Δημοτική Αστυνομία), οι διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, οι αντικρούσεις κατά καπιταλιστικών παράνομων συμφερόντων (όπως εκμετάλλευση Ολυμπιακών Ακινήτων προς ίδιον όφελος), οι διαμαρτυρίες των κατοίκων στην Κερατέα, στο Γραμματικό και στη Λευκίμμη, η κινητοποίηση για διεκδίκηση βασικών δικαιωμάτων-απαίτηση λύσεων και οι αγώνες τον μαθητών για να προφυλάξουν αυτά που τους ανήκουν (όπως η απεργία πείνας των μαθητών του Λυκείου Τσαριτσάνης Λάρισας για ανάκληση της απόφασης για κατάργηση του Λυκείου τους) είναι.ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ! (εφημ.«Καθημερινή» 26/3/2011 αρθ.«Σε τροχιά αριστερής παράκρουσης»)
Οι μαθητές δεν είναι χύδην όχλος ούτε αγελαία ζώα που πέφτουν θύματα των εγκληματικών ενεργειών κατά της χαλύβδινης προσωπικότητας τους από τυχοδιώκτες πολιτικούς κάθε φορά που αντιδρούν και διεκδικούν. Πίσω από το παραβάν του «νέου σχολείου» καιροφυλακτούν αριβίστες νεοφιλελεύθεροι έτοιμοι να ορμήσουν και να ξεσκίσουν ότι «ανθρώπινο» έχει απομείνει στον μαθητή. Οι προσπάθειες πλύσης εγκεφάλου μέσω αργυρώνητων υπηκόων της κυβέρνησης δεν βρίσκουν αντίκρισμα στις ψυχές μας. Αυτό που ξέρουμε όλοι είναι ότι «νέο σχολείο» θα φέρει «νέες μεθόδους» και «νέο υλικό» το μόνο όμως που δεν θα φέρει είναι «νέα αποτελέσματα» .
Οι «φονείς της φωνής» προσπαθούν να φιμώσουν τη νεολαία και να την αποτρέψουν από όποια μορφή αντίδρασης και διεκδίκησης. Οι νέοι όμως εξακολουθούν να είναι αντισυμβατικοί, δημιουργικοί και «γκρινιάρηδες».