Πίσω από επίσημους φορείς και φεστιβαλικά προγράμματα, ένα κομμάτι των πόλεων δημιουργεί, ανταλλάσσει ιδέες, διασκεδάζει και παρεμβαίνει στην πολιτιστική δραστηριότητα...
Με τρόπο αταξινόμητο, που δύσκολα στριμώχνεται κάτω από τον θολό όρο «εναλλακτικό». Είναι καλλιτέχνες, σχεδιαστές, ακτιβιστές, ιδιοκτήτες μπαρ που ανοίγουν ανεξάρτητες δισκογραφικές, στέκια διασκέδασης και πολυχώρους. Δεν θέλουν να ξεπατικώσουν τις πρωτεύουσες της Ευρώπης.
Πιστεύουν όμως ότι η Αθήνα, η Πάτρα, η Θεσσαλονίκη, ο Βόλος και τα Ιωάννινα έχουν κάτι νέο να πουν, αναφέρει στο δημοσίευμά του στα ΝΕΑ ο Νικόλας Ζώης.
Ηταν Νοέμβριος του 1952, όταν ο συγγραφέας Τζον Κλέλον Χολμς δημοσίευε στους «Νew Υork Τimes» ένα άρθρο με τίτλο «Αυτή είναι η γενιά μπιτ». Ηταν το μανιφέστο ενός αντικομφορμιστικού ρεύματος, που με πυξίδα μερικά βιβλία ταξίδευε μακριά από τους κανόνες της κοινωνίας. Και ίσως ήταν η πρώτη καταχώριση στον μακρύ κατάλογο των τάσεων που αμφισβήτησαν την κυρίαρχη αστική κουλτούρα.
Θα ακολουθούσαν οι φοιτητές και οι χίπις του ΄60, το πανκ και τα πρώτα βήματα του γκέι κινήματος την επόμενη δεκαετία, η αισθητική του χιπ-χοπ λίγο αργότερα. Από τη Νέα Υόρκη και το Σαν Φρανσίσκο μέχρι το Λονδίνο και το Βερολίνο, κάθε είδους αντισυμβατικές κοινωνικές ή πολιτιστικές τάσεις θα επεκτεί νονταν όσο οι αποστάσεις μίκραιναν. Και όταν το 1989 ο κόσμος έμεινε με ένα τείχος λιγότερο, οι δρόμοι τους άρχισαν να συναντιούνται.
Στη δεκαετία του 1990 ο όρος «εναλλακτικό» έφτασε στα χείλη όλων σαν μια ομπρέλα που σκέπαζε lifestyle και κοινωνικές πρακτικές που δεν ένιωθαν άνετα με τις συμβάσεις, ενώ μπάντες όπως οι Sonic Υouth, οι Jane΄s Αddiction, οι Νirvana έδιναν τον ρυθμό.
Λίγο νωρίτερα, η Ελλάδα κοίταζε για μια ακόμη φορά τις εξελίξεις από μακριά, και η αμφισβήτηση, αν δεν έβρισκε διέξοδο σε κομματικές νεολαίες, θα γινόταν αντικείμενο συζητήσεων για «κουλτουριάρηδες». Σπανιότερα, ακουγόταν κάποιο πειρατικό ραδιόφωνο ή διαβαζόταν ένα περιοδικό με κόμικς ξένων δημιουργών.
Οταν στα τέλη του 1980 κυκλοφόρησε στη Θεσσαλονίκη ο «Εξώστης», το πρώτο free press, ο όρος ήταν ακόμα παντελώς άγνωστος. Οταν την ίδια εποχή στην Αθήνα άνοιγε η αβάντ-γκαρντ Βooze Cooperativa, όλοι κοιτούσαν το μέρος παράξενα. Μια σημαντική προσπάθεια ωστόσο έγινε από τη μουσική.
Η αναγέννηση της ελληνόφωνης σκηνής με συγκροτήματα όπως οι Τρύπες από τη Θεσσαλονίκη, τα Μωρά στη Φωτιά, οι Στέρεο Νόβα,άνοιξε τον δρόμο για μπάντες που ακόμα και αν έρχονταν από την Πάτρα είχαν τα αυτιά τους στραμμένα στον αγγλικό στίχο. Τα νέα σχήματα απαιτούσαν νέους χώρους, και σιγά σιγά οι πόλεις, με πρώτη την πρωτεύουσα, άρχισαν να το ξανασκέφτονται.
ΠΑΤΡΑ εν αρχή ήταν οι Raining Ρleasure.
Η πόλη που γέννησε μπάντες όπως οι Raining Ρleasure και οι Αbbie Gale πιο πρόσφατα, μοιάζει να έχει παράδοση στην εναλλακτική μουσική. «Εκκολάφθηκαν τάσεις, και ήρθαν μαγαζιά όπως το “Steps”, που προσείλκυσαν όσους δεν άκουγαν έντεχνα ή σκυλάδικα», λέει ο εκδότης ανεξάρτητων εντύπων Νεκτάριος Λαμπρόπουλος. Ο ίδιος τον Οκτώβριο του 2007 δημοσίευσε το πρώτο τεύχος του «Μuzine», ένα υβρίδιο περιοδικού και CD, που έφτασε στα βιβλιοπωλεία και τα περίπτερα της Αθήνας.
«Μιλούσαμε για μουσικούς που τότε δεν γνώριζαν πολλοί, σήμερα όμως ακούγονται, όπως ο Lolek. Το κοινό μας ήταν κατά βάση “alternative”, έπαιρνα όμως και μηνύματα από ανθρώπους εκτός του χώρου». Υστερα από περίπου δύο χρόνια, το περιοδικό σταμάτησε να εκδίδεται λόγω οικονομικών δυσκολιών, και σήμερα τα τεύχη του είναι συλλεκτικά.
Η πόλη ωστόσο συνέχισε να δονείται σε εναλλακτικούς ρυθμούς, με ανεξάρτητες δισκογραφικές όπως η Ιnner Εar και ραδιοφωνικούς σταθμούς όπως ο Μojo. «Από το 2001 αντιστεκόμαστε στις playlist. Οποιος έρχεται και μας ρωτάει “τι να παίξω”, δεν κάνει για τον Μojo», λέει ο διευθυντής του σταθμού Χρίστος Συρίμπεης. Ταυτόχρονα, φρέσκιες προσπάθειες γίνονται και εκτός των μουσικών τειχών. Η Δώρα Πράντζαλου μαζί με πέντε φίλες της ετοιμάζουν για τις 23 Οκτωβρίου το Ρatra΄s Ηandmade Μarket, το πρώτο ανεξάρτητο παζάρι με ενδυματολο γικές- και όχι μόνο- δημιουργίες.
«Θέλουμε να δώσουμε στον κόσμο την ευκαιρία να βρει μοναδικά αντικείμενα», λέει. «Γιατί Πάτρα δεν είναι μόνο το καρναβάλι. Και όταν μια πόλη δεν ξυπνάει, θα πρέπει να την αφυπνίσουν οι πολίτες».
Πηγή: tanea